Fonogram

Fonogram je snimak zvuka, odnosno niza zvukova i on nije telesna stvar. Nosač zvuka je sredstvo na koje se fonogram beleži radi daljeg umnožavanja, npr. CD, LP, kaseta.

Gramofonska ploča

Gramofonska ploča je vrsta nosača zvuka, veoma popularna do 80-ih godina 20. veka. Poznata je i kao LP i vinil. Naime, sama ploča je okrugla i od polivinilske mase. U nju je, spiralno ka centru, urezana traka u kojoj različita nazubljenost znači različit zvuk. Postoje mono, stereo i kvadrofonske ploče. LP, skraćeno od (engl. Long Play), odnosno dugosvirajuće gramofonske ploče (poznate i kao longplejke), imaju prečnik 12 inča, vrte se na 33⅓ obrtaja i sadrže oko 15-tak pesama. Male gramofonske ploče, popularno nazvane singlice, imaju 7 inča u prečniku, okreću se brzinom od 45 obrtaja u minuti i sadrže obično jednu ili dve pesme (do deset minuta muzike po strani).

Uređaj pomoću koga se ploče mogu slušati zove se gramofon.

CD

Kompakt-disk (compact disc), poznat po svom akronimu CD (od engleskog CD), je optički medijum za čuvanje digitalnih (cifarskih) podataka. Prvi primerci kompakt-diska su proizvedeni početkom 1980-ih godina u preduzećima Filips i Soni, i to kao medijumi za čuvanje muzičkih podataka i zamena za tadašnji standardni nosač zvuka — gramofonsku ploču. Kasnije je taj format proširen na snimanje i drugih vrsta podataka.

Audio-kaseta

Audio-kaseta, kompakt kaseta (engl. Compact Cassette, skr. CC) ili muzička kaseta (engl. Music Casette, skr. MC), koristi se za snimanje i reprodukciju zvuka, razvila ju je kompanija Filips 1963. godine. Snimanje i reprodukcija zvuka se vrši pomoću kasetofona koji omogućava snimanje na kasetu, na njoj je navijena magnetna traka. Zvuk se čita pomoću posebnih elektromagneta na magnetnu traku u kaseti.

Audio-kaseta se sastoji od dve simetrične, zalepljene ili prišrafljene plastične površine sa jednakim razmakom za pokretljive koturove prebacivanja dugačke trake. Ram kasete je standardizovan po dužini od 10 cm, širini 6,5 cm i debljini od 2 centimetra.

Magnetna traka audio-kasete je širine 3, 81 mm a debljina je od 11 do 27 mikrona.

Streaming

Streaming (još poznat kao Streaming media ili Internet streaming) je vrsta multimedijskog sadržaja, odnosno tehnologija u kojoj korisnik istovremeno prima podatke i reprodukuje ih, za razliku od klasničnih metoda preuzimanja gde korisnik mora čekati da se preuzimanje završi kako bi izvršio reprodukciju. Glagol “streaming” se najčešće upotrebljava za označavanje ovog načina dostavljanja multimedijskog sadržaja, a ne na multimedijski sadržaj koji se konzumira kao što su internetska televizija, webcastovi ili internetski radio. Baš zato je streaming ekvivalentan klasničnom radijskom i televizijskom načinu emitiranja.

Klijent, odnosno korisnik, može početi sa reprodukcijom čak pre nego što se celi multimedijski sadržaj preuzeo. Najčešće korišćenje streaming servisa je konzumiranje sadržaja uživo (mada se takođe može pružati video na zahtev) putem internetskih servisa kao što su Spotify ili Apple Music, gde se sadržaj ne preuzima uživo dok se dešava, već iz kataloga postojećih multimedijskih sadržaja ali se i dalje koristi tehnologija streaminga za pružanje usluge.

Download

Odnosi se na prenos podataka sa interneta na lokalni računar.

Trending

Trending je kategorija koja je rezervisana samo za one najuticajnije. Tako npr. Youtube provlači video klipove kroz seriju različitih algoritama, a kasnije ih prezentuje korisnicima kao konačnu listu u Youtube trending kategoriji. Postoji mnoštvo videa sa milionima pregleda, koji nikad nisu dospeli u trending kategoriju. Zašto se to dešava? To je zato što YouTube trending nije vezan samo za broj pregleda. To znači da samim tim što video ima veliki broj pregleda, ne znači da je zapravo i dobar. YouTube trending zapravo ima veoma veliki broj različitih faktora koji utiču na to da li će video završiti u trendingu ili ne.

Trending pomaže gledaocima da vide šta se dešava na YouTube-u i generalno u svetu. Neki trendovi su predvidivi, poput nove pesme najpopularnijih pevača ili filmskih trailer-a koji su dugo najavljivani.

Mikseta

Mikseta je centralni uredaj u svakom audio sistemu zato što se bilo koji audio sistem uvek zasniva na mikseti i pratećim uredajima povezanim na nju. Svi izvori signala, mikrofoni i generatori elektronskih signala,povezuju se na odgovarajuće ulaze miksete. U mikseti se obavljaju osnovne funkcije podešavanja, kontrole i komutacije signala, ali i niz drugih operacija, koje se u audio sistemu obavljaju nad audio signalom. Najzad, glavni izlaz iz audiosistema sa koga signal ide ka slušaocu takode izlazi iz miksete. U mnogim jednostavnim audio sistemima mikseta je i jedini uređaj koji se nalazi u njegovom električnom delu.

Mikrofon

Mikrofon (grč. mikros, što znači „mali“ i phone, što znači „zvuk“) je električni uređaj koji akustične talase koji do njega dopiru pretvara u električne analogne ili digitalne signale, koji kasnije mogu biti sprovedeni do drugih uređaja koji iste mogu da pamte, obrađuju ili reprodukuju. U procesu njihove gradnje i ispitivanja, koriste se tzv. gluve sobe.

Muzički producent

Muzički producent je čovek koji snima i uređuje muziku za muzičara. Danas, u muzičkoj industriji postoje dve vrste producenta: izvršni producent i muzički producent. Izvršni producent nadgleda finansije projekta, a muzički producent nadgleda kreaciju muzike.

Džez

Džez (engleski: jazz) je muzički stil koji je nastao u Sjedinjenim Američkim Državama početkom 20. vijeka.

Osnovne muzičke karakteristike su: sinkopa, vibrato i stalna muzička pulsacija u taktu 4/4, koja nema odgovarajuću paralelu u klasičnoj muzici. Najuobičajenija forma je tema sa varijacijama koje se improvizuju na stalni harmonijski skelet originalne teme. Usljed toga su stvaraoci u džezu izvođači, a ne kompozitori kao u klasičnoj muzici.

Centralni instrument svakog džez-ansambla je bubanj sa pomoćnim udaraljkama, koji sa klavirom, gitarom i kontrabasom čini ritam-sekciju. Naročito se primjenjuju puhački instrumenti (saksofon, klarinet, truba i trombon, mada ponekad se koriste i flauta, oboa, rog i vibrafon). Veličina ansambla varira od trija do punog simfonijskog džez-orkestra, u kome svaki instrument može imati ulogu soliste. Dok u malim ansamblima svi instrumenti improvizuju na zadatu temu, džez-orkestar se služi pisanim aranžmanima, a improvizuju samo pojedini solisti.

Mada džez muzika ne isključuje mogućnost plesanja, ona se približuje više tipu klasične koncertne muzike nego plesnoj muzici i oštro se razlikuje od šlagera

Pop muzika

Pop je muzički žanr. U pop muzici tekst i pevanje preovladavaju nad kompozicijom i instrumentalom. Ovu muziku odlikuju jednostavni harmonijski i melodijski stil za razliku od rok muzike i postojanje refrena. Pjesme su kratke i uz njih se, uglavnom, može plesati. Ona je omiljena od širokih masa i samim tim i komercijalno uspješna. To je muzički žanr sa najvećim brojem prodatih nosača zvuka.

Naziv pop je nastao od engleske reči „popular“ (popularan) što označava muziku za zabavu. Izraz pop (muzika) pojavio se kako bi opisao muziku koja se razvila iz rokenrol revolucije sredinom 50-ih godina prošlog veka i nastavila svoj razvoj, sve do danas. Od tada u muzici koja se sviđa najširoj publici, odnosno pop muzici, dominiraju zvukovi koji su i dalje ukorenjeni u osnovnim elementima rokenrola. U sebi često sadrži elemente rok, džez, etno, folk, rege i/ili soul muzike. Smatra se podžanrom zabavne muzike.

Folk muzika

Izraz folk muzika potiče iz 19. veka kao izraz za muzički folklor. Definiše se na više načina — kao muzika koja je obično jednostavnog karaktera i čiji je autor nepoznat, a koja se u narodu prenosi usmenim putem, ili kao muzika poznatih kompozitora koja je postala deo folklorne tradicije u nekoj zemlji ili regionu.Od sredine 20. veka izraz se koristi da opiše popularnu savremenu muziku u stilu tradicionalne folklorne muzike.

Instrumentalna muzika

Instrumentalna muzika je opšti naziv za svaku vrstu muzike stvorene, odnosno komponovane, za izvođenje na nekom muzičkom instrumentu. U širem smislu, u nju spadaju i kompozicije sa tzv. vokalizama, odnosno pratećim pjevačkim melodijama bez teksta. Suprotnost instrumentalnoj muzici predstavlja vokalna muzika, odnosno kompozicije namijenjene pojedinim pjevačkim glasovima ili horovima a cappella (ital. — kao kapela, tj. za internu upotrebu).

Hor

Hor označava grupu pevača. Hor može imati od osam do čak stotinu pevača. Najčešće ima oko osam pevača za svaku deonicu. Manji vokalni sastavi se nazivaju kamerni horovi i broje od osam do trideset dva pevača (po savremenim kriterijima svetskog udruženja horova Musica Mundi). Sastavi od tri do osam pevača se ne smatraju horovima već kamernim sastavima i njih nazivamo trio, kvartet, kvintet, itd.

A kapela

A kapela (akapela pevanje) (ital. a cappella — za kapelu, tj. za internu upotrebu)[1] je oznaka za horsko pevanje bez instrumentalne pratnje; muzika pisana za muški, ženski, dečji ili mešoviti hor bez pratnje ili delo namenjeno da se izvodi na takav način.

A kapela muzika je prvobitno stvarana za potrebe crkve (gregorijansko pojanje).

Mnoge klape u primorju pevaju a kapela.